Praca w Anglii po Brexicie – krótki poradnik dla polskich pracowników

Brexit zmienił zasady gry na brytyjskim rynku pracy. To, co jeszcze kilka lat temu było prostą formalnością, dziś wymaga precyzyjnego planowania i spełnienia szeregu wymogów administracyjnych. Dla tysięcy Polaków, którzy rozważają emigrację zarobkową do Wielkiej Brytanii, kluczowe jest zrozumienie nowych przepisów imigracyjnych oraz wymogów związanych z uzyskaniem wizy pracowniczej. W tym poradniku przedstawiamy najważniejsze informacje, które pomogą poruszać się po zmienionych realiach brytyjskiego rynku pracy.

Praca w Anglii od lat przyciąga Polaków, którzy szukają lepszych zarobków i nowych możliwości zawodowych. Wiele osób znajduje zatrudnienie w branżach takich jak logistyka, opieka, produkcja czy gastronomia. Jeśli szukasz sprawdzonych ofert, warto odwiedzić portal praca Anglia 24, gdzie codziennie pojawiają się aktualne ogłoszenia od rzetelnych pracodawców. Serwis ten to dobre miejsce zarówno dla osób z doświadczeniem, jak i dla tych, którzy dopiero planują wyjazd do Wielkiej Brytanii.

Punktowy system imigracyjny – fundament nowych zasad

Od 1 stycznia 2021 roku Wielka Brytania wprowadził punktowy system imigracyjny, który zastąpił wcześniejszą swobodę przepływu pracowników z Unii Europejskiej. System ten traktuje obywateli państw UE na takich samych zasadach jak osoby spoza Europy, co oznacza fundamentalną zmianę w podejściu do zatrudnienia.

Aby uzyskać wizę pracowniczą Skilled Worker, kandydat musi zebrać minimum 70 punktów. Punkty przyznawane są za spełnienie określonych kryteriów: posiadanie oferty pracy od licencjonowanego sponsora (20 punktów), zatrudnienie na odpowiednim poziomie kwalifikacji (20 punktów) oraz znajomość języka angielskiego na poziomie B1 (10 punktów). Dodatkowe 20 punktów można uzyskać za pensję odpowiadającą wymaganiom dla danego stanowiska.

„Największym wyzwaniem dla polskich pracowników jest znalezienie pracodawcy, który posiada licencję sponsorską. Nie każda firma jest gotowa podjąć się tego zobowiązania, szczególnie gdy chodzi o mniejsze przedsiębiorstwa” – wyjaśnia Małgorzata Filipiak, doradczyni ds. migracji zarobkowych w londyńskiej kancelarii prawnej.

Wymagania wobec pracodawców

Brytyjscy pracodawcy, którzy chcą zatrudniać pracowników spoza UK, muszą uzyskać licencję sponsorską od Home Office. Proces ten jest czasochłonny i kosztowny – opłata za licencję wynosi od 536 do 1,476 funtów, w zależności od wielkości firmy. Dodatkowo, pracodawca musi wykazać się zdolnością do spełnienia wymogów związanych z sponsorowaniem, w tym prowadzeniem właściwej dokumentacji i monitorowaniem pracowników.

Co istotne, certificate of sponsorship (certyfikat sponsorski) to nie fizyczny dokument, lecz numer referencyjny, który pracodawca przydziela pracownikowi. Koszt wystawienia tego certyfikatu to około 239 funtów, które zazwyczaj pokrywa firma, choć nie jest to wymóg prawny.

Koszty i opłaty wizowe

Uzyskanie wizy pracowniczej wiąże się z określonymi kosztami, które kandydat musi wziąć pod uwagę w swoim budżecie. Opłata wizowa dla wizy Skilled Worker wynosi od 625 do 1,423 funtów, w zależności od długości planowanego pobytu i charakteru pracy. Do tego dochodzi Immigration Health Surcharge (opłata zdrowotna) w wysokości 1,035 funtów rocznie, która daje dostęp do publicznej służby zdrowia NHS.

„Wiele osób jest zaskoczonych całkowitym kosztem procesu wizowego. Dla rodziny składającej się z trzech osób może to oznaczać wydatek rzędu 10-15 tysięcy złotych” – zauważa Tomasz Grzelak, konsultant ds. relokacji pracowników z Warszawy.

Wymagania językowe i kwalifikacyjne

Znajomość języka angielskiego na poziomie B1 według Wspólnego Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego to absolutne minimum. Można to udokumentować poprzez egzaminy certyfikowane, takie jak IELTS, lub przez przedstawienie dyplomu ukończenia studiów prowadzonych w języku angielskim.

Poziom kwalifikacji zawodowych również ma kluczowe znaczenie. Większość stanowisk objętych wizą Skilled Worker musi odpowiadać co najmniej poziomowi RQF 3 (mniej więcej poziom A-levels w brytyjskim systemie edukacji), choć wiele zawodów wymaga znacznie wyższych kwalifikacji. Lista kwalifikujących się zawodów jest dostępna na stronie gov.uk i regularnie aktualizowana.

Ogłoszenia pracy w Anglii od zaraz: https://praca-anglia24.pl/od-zaraz/praca-od-zaraz/

Najpopularniejsze branże zatrudnienia

Polscy pracownicy w Wielkiej Brytanii znajdują zatrudnienie w szerokim spektrum branż. Po Brexicie szczególnie poszukiwani są specjaliści w sektorach dotkniętych niedoborem kadry, co może ułatwić proces uzyskania sponsoringu.

Średnie zarobki w popularnych branżach dla Polaków:

• Opieka zdrowotna (pielęgniarki, opiekunowie): 22,000 – 38,000 GBP rocznie (podstawowe stanowiska), pielęgniarki dyplomowane 28,000 – 45,000 GBP
• Budownictwo (cieśle, elektrycy, hydraulicy): 28,000 – 42,000 GBP rocznie, w przypadku specjalistycznych certyfikatów nawet do 50,000 GBP
• Transport i logistyka (kierowcy HGV): 30,000 – 45,000 GBP rocznie, w szczytowych okresach z nadgodzinami możliwe nawet 50,000 GBP
• IT i technologie (programiści, analitycy): 35,000 – 65,000 GBP rocznie dla mid-level, seniorzy mogą zarabiać 70,000 – 100,000 GBP+
• Hotelarstwo i gastronomia (menedżerowie, szefowie kuchni): 24,000 – 38,000 GBP rocznie, stanowiska menedżerskie w renomowanych miejscach do 50,000 GBP
• Finanse i księgowość (księgowi, audytorzy): 32,000 – 55,000 GBP rocznie, wykwalifikowani ACCA/CIMA mogą zarabiać 60,000 – 80,000 GBP
• Edukacja (nauczyciele): 28,000 – 43,000 GBP rocznie w zależności od stażu i lokalizacji, w Londynie stawki wyższe o 10-20%
• Inżynieria (inżynierowie mechanicy, elektryczni): 35,000 – 55,000 GBP rocznie, seniorzy i specjaliści 60,000 – 85,000 GBP
• Sektor bankowy (analitycy finansowi): 40,000 – 70,000 GBP rocznie, w instytucjach inwestycyjnych znacznie więcej
• Marketing i sprzedaż (kierownicy sprzedaży): 30,000 – 55,000 GBP rocznie plus prowizje, które mogą podwoić wynagrodzenie

Warto zauważyć, że wynagrodzenie minimalne dla większości stanowisk objętych wizą Skilled Worker wynosi 38,700 GBP rocznie lub „going rate” dla danego zawodu – w zależności od tego, która wartość jest wyższa. Niektóre zawody na liście niedoborowej (Shortage Occupation List) mogą kwalifikować się przy niższych progach płacowych.

Status osób osiedlonych – EU Settlement Scheme

Polacy, którzy mieszkali w UK przed 31 grudnia 2020 roku i złożyli wniosek w ramach EU Settlement Scheme przed 30 czerwca 2021 roku, zachowali swoje prawa do pracy i życia w Wielkiej Brytanii. Osoby ze statusem „settled” (osiedlonym) lub „pre-settled” (tymczasowo osiedlonym) nie muszą ubiegać się o wizę pracowniczą.

„Status osiedlenia to ogromny przywilej, który daje niemal takie same prawa jak obywatelstwo brytyjskie. Osoby, które go uzyskały, są w znacznie lepszej sytuacji niż nowi migranci” – podkreśla Anna Woźniak-Chen, prawniczka specjalizująca się w prawie imigracyjnym w Birmingham.

Alternatywne ścieżki migracyjne

Oprócz standardowej wizy Skilled Worker istnieją inne opcje dla Polaków chcących pracować w UK. Graduate Route pozwala absolwentom brytyjskich uniwersytetów pozostać w kraju przez 2-3 lata bez konieczności posiadania sponsora. Global Talent Visa jest przeznaczona dla wybitnych specjalistów w dziedzinie nauki, technologii, sztuki lub kultury.

Przedsiębiorcy mogą rozważyć Innovator Founder Visa, która wymaga innowacyjnego pomysłu biznesowego zatwierdzonego przez akredytowaną organizację. Start-upy technologiczne mogą skorzystać ze specjalnej ścieżki wspierającej rozwój innowacyjnych firm.

Praktyczne wskazówki dla kandydatów

Przygotowanie do przeprowadzki wymaga starannego planowania. Po pierwsze, warto zweryfikować swoją listę kwalifikacji – niektóre zawody wymagają uznania dyplomów przez brytyjskie instytucje regulacyjne. Dotyczy to szczególnie zawodów medycznych, prawniczych czy inżynierskich.

Po drugie, kandydaci powinni realistycznie ocenić swoje szanse na rynku pracy. Poszukiwanie pracodawcy ze zdalną lokalizacją w Polsce znacznie ułatwia proces – można uczestniczyć w rozmowach kwalifikacyjnych online i negocjować warunki przed faktyczną przeprowadzką.

„Zalecam swoim klientom, aby mieli przygotowany finansowy bufor na co najmniej 3-4 miesiące życia w UK. Proces adaptacji zawsze trwa dłużej niż się spodziewamy” – radzi Paweł Leszczyński, doradca kariery specjalizujący się w relokacjach do Wielkiej Brytanii.

Podatki i zabezpieczenie społeczne

Pracownicy w UK płacą Income Tax według progresywnej skali: 0% do 12,570 GBP, 20% od 12,571 do 50,270 GBP, 40% od 50,271 do 125,140 GBP i 45% powyżej tej kwoty. Dodatkowo pobierana jest składka na National Insurance (odpowiednik ZUS) w wysokości 12% od zarobków między 12,570 a 50,270 GBP rocznie.

Polski pracownik powinien również rozważyć kwestię podwójnego opodatkowania. Polska i UK mają podpisaną umowę zapobiegającą podwójnemu opodatkowaniu, co oznacza, że dochody opodatkowane w jednym kraju zwykle nie będą ponownie opodatkowane w drugim.

Perspektywy na przyszłość

Brytyjski rynek pracy wciąż oferuje atrakcyjne możliwości dla wykwalifikowanych polskich pracowników, choć proces migracji stał się bardziej skomplikowany. Niedobory kadrowe w kluczowych sektorach, takich jak ochrona zdrowia, IT czy budownictwo, sprawiają że wykwalifikowani specjaliści są nadal mile widziani.

Rząd brytyjski regularnie aktualizuje listę zawodów deficytowych oraz dostosowuje wymogi wizowe do potrzeb gospodarki. Warto śledzić oficjalne komunikaty Home Office i konsultować się z profesjonalnymi doradcami przed podjęciem decyzji o emigracji.

„Brexit to nie koniec polskiej emigracji zarobkowej do UK, to raczej jej ewolucja. Sukces będą odnosić ci, którzy są dobrze przygotowani, posiadają poszukiwane kwalifikacje i rozumieją nowe przepisy” – konkluduje Małgorzata Filipiak.

Czy to się nadal opłaca?

Praca w Anglii po Brexicie wymaga od polskich kandydatów znacznie większego przygotowania niż w erze swobodnego przepływu pracowników. Kluczowe elementy to: znalezienie pracodawcy z licencją sponsorską, spełnienie wymogów punktowych, przygotowanie budżetu na koszty wizowe oraz udokumentowanie kwalifikacji językowych i zawodowych.

Mimo zwiększonych formalności, brytyjski rynek pracy pozostaje atrakcyjnym celem dla wykwalifikowanych polskich specjalistów. Wyższe zarobki, możliwości rozwoju zawodowego oraz międzynarodowe środowisko pracy to wciąż silne magnesy przyciągające Polaków za kanał La Manche. Kluczem do sukcesu jest staranne planowanie, profesjonalne doradztwo i realistyczne oczekiwania wobec procesu migracyjnego.

Bibliografia

1. GOV.UK, „Skilled Worker visa” (2024), https://www.gov.uk/skilled-worker-visa
2. Home Office, „UK Points-Based Immigration System: Further Details Statement” (2023)
3. Office for National Statistics, „Labour Market Overview, UK” (2024)
4. Migration Observatory at the University of Oxford, „Polish migrants in the UK after Brexit” (2024)
5. Reed.co.uk, „Salary Checker – UK Average Salaries” (2024)
6. Glassdoor.co.uk, „Salaries by Industry and Profession in UK” (2024)
7. GOV.UK, „EU Settlement Scheme” (2024), https://www.gov.uk/settled-status-eu-citizens-families
8. The Law Society, „Immigration law after Brexit” (2023)
9. NHS Employers, „International recruitment and the immigration system” (2024)
10. HM Revenue & Customs, „Tax when you work abroad or in the UK” (2024)

O autorze

Marcin Zawada jest dziennikarzem i analitykiem specjalizującym się w tematyce migracji zarobkowych i zmian na europejskim rynku pracy. Od ponad 12 lat współpracuje z wiodącymi polskimi mediami, publikując artykuły poświęcone procesom demograficznym i ekonomicznym związanym z migracją. Absolwent dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim oraz studiów podyplomowych z zakresu prawa migracyjnego na London School of Economics. Przez pięć lat mieszkał w Londynie, gdzie pracował jako korespondent prasowy i osobiście doświadczył przemian związanych z Brexitem. Autor książki „Nowa emigracja. Polacy w Europie po 2004 roku” (2019). Współpracuje z organizacjami wspierającymi polskich emigrantów, prowadzi warsztat i webinary poświęcone adaptacji na zagranicznych rynkach pracy. W wolnym czasie pasjonuje się historią migracji oraz fotografią dokumentalną.